JEL-classificatie

Het overheidstekort en het relatieve gewicht van het tekort van de verschillende entiteiten [29/08/2022]

Een vergelijking van de tekorten van entiteit I (de federale overheid en de sociale zekerheid) en de verschillende gefedereerde entiteiten in miljarden euro's of in procent van het bbp is niet zo adequaat. Deze entiteiten zijn namelijk zeer verschillend qua bevoegdheden en budgettaire omvang. Een vergelijking van de tekorten in verhouding tot de respectieve budgettaire omvang is meer aangewezen. Uit een dergelijke vergelijking blijkt dat het relatieve gewicht van de tekorten van sommige gefedereerde entiteiten even hoog is als, of zelfs hoger dan, dat van Entiteit I.

Twintig jaar beleid rond houdbare Belgische overheidsfinanciën - Van een strategie gericht op de voorfinanciering van vergrijzingskosten naar een beleid van hervormingen van het socio-economisch model [28/02/2019]

Het Zilverfonds dat in 2001 is opgericht als instrument om de houdbaarheid van de overheidsfinanciën op lange termijn te verzekeren werd in 2016 afgeschaft. De afschaffing ervan symboliseert de overgang van een voorfinancieringsstrategie van de vergrijzingskosten, die in het begin van de jaren 2000 domi-nant was, naar een strategie die hoofdzakelijk gestoeld is op hervormingen van het socio-economische model, die opgestart is na de grote crisis en de afgelopen jaren is versterkt. Deze Planning Paper be-schrijft de economische en institutionele factoren die aan de basis liggen van deze heroriëntering van het houdbaarheidsbeleid, alsook de rol van de verschillende actoren: uiteraard de regeringen, maar ook de Hoge Raad van Financiën, de Europese autoriteiten en het Federaal Planbureau, dat de afgelopen 25 jaar analyses en ramingen op lange termijn heeft gemaakt die het gevoerde beleid hebben weerspiegeld en vormgegeven.

Improving the Stability and Growth Pact by integrating a proper accounting of public investments: a new attempt [07/01/2016]

De verbetering van de werking van het Stabiliteits- en Groeipact (SGP) ligt weer op tafel, temeer omdat de daling van de overheidsinvesteringen als gevolg van de fiscale aanpassingsprocessen die ingevoerd zijn volgens de huidige regels van het Pact gezien wordt als een rem op de toekomstige economische groei. Tijdens de discussies over een herziening van het Pact in 2005, suggereerden verschillende belangrijke auteurs (bijvoorbeeld: Blanchard en Giavazzi in CEPR van februari 2004) om terug te grijpen naar een gouden regel waarbij de investeringsuitgaven, verminderd met de afschrijvingen, niet in het tekort verrekend worden. Het Pact werd in 2015 herzien, maar dat voorstel werd niet aangenomen. Deze paper stelt een nieuwe poging voor om een adequate verrekening van de investeringen in het Pact op te nemen door de formule van de MTO (middellangetermijndoelstelling voor het begrotingsevenwicht) te wijzigen, zonder de andere dimensies van de huidige formule uit het oog te verliezen: de gedeeltelijke voorziening van de zogenaamde vergrijzingskosten en de versnelde schuldafbouw voor landen met een hoge schuldgraad. Zo  wordt het programma van overheidsinvesteringen het kernstuk van het structurele regeringsbeleid en niet het eerste instrument van een cyclisch beleid.

La soutenabilité de la protection sociale [13/12/2013]

Deze Working Paper behandelt de financiële en sociale houdbaarheid van ons stelsel van sociale bescherming. De resultaten van de voorliggende publicatie werden voorgesteld op het 20ste Congres van de Franstalige Belgische economisten en gepubliceerd in het congresboek. Bij ongewijzigd beleid en in een context van vergrijzing, wijzen de langetermijnvooruitzichten van de overheidsfinanciën op een belangrijke budgettaire uitdaging. In dat kader worden in deze paper bepaalde pistes gevolgd die steunen op de drie hoofdlijnen van de Europese strategie die tijdens de top van Stockholm 2001 werden uitgetekend. De begrotingsstrategie (eerste hoofdlijn) van het Belgisch stabiliteitsprogramma volstaat op zich niet om de houdbaarheid van de overheidsfinanciën op lange termijn te waarborgen. Deze strategie moet dus worden aangevuld met hervormingen die tot doel hebben de economische groei te ondersteunen (via de werkgelegenheid of de productiviteit, de tweede hoofdlijn) of met hervormingen van de pensioenstelsels (in het kader van de derde hoofdlijn). De sociale gevolgen van hervormingen die de generositeit van de pensioenstelsels aantasten, mogen echter niet uit het oog worden verloren.

Contribution au 20e Congrès des Economistes belges de langue française - La soutenabilité de la protection sociale [21/11/2013]