HOGE RAAD VAN FINANCIËN - Studiecommissie voor de vergrijzing - Jaarlijks verslag [ FORVERG201401 - 10/07/2014]

Het eerste hoofdstuk omvat de evolutie van alle sociale uitgaven tot het jaar 2060. Deze projectie steunt op een demografisch, een socio-economisch en een macro-economisch scenario en een scenario inzake sociaal beleid. De resultaten worden voorgesteld volgens een referentiescenario en twee alternatieve scenario's voor productiviteitsgroei op lange termijn. Deze nieuwe projecties houden rekening met de nieuwe demografische vooruitzichten 2013-2060, een nieuwe projectiemethode van de uitgaven voor gezondheidszorg en het geheel van genomen regeringsmaatregelen tot juni 2014. Daarnaast toont de projectie de verdeling van de budgettaire kosten van de vergrijzing tussen Entiteit I en Entiteit II die voortvloeien uit de zesde Staatshervorming.

Hoofdstuk 2 zoomt in op de sociale gevolgen van de vergrijzing en toont verschillende indicatoren voor de sociale houdbaarheid van de pensioenen, in eerste instantie op basis van de EU-SILC enquête 2012 (inkomen 2011). Het armoederisico wordt berekend zowel volgens de “klassieke” definitie als volgens alternatieve definities. Tevens wordt de evolutie van het armoederisico gepresenteerd sinds het ontstaan van de SILC (2003). Aanvullende indicatoren zoals de materiële deprivatiegraad en de subjectieve armoedemaatstaf worden onder de aandacht gebracht. Een vergelijking met de buurlanden vervolledigt de analyse van de armoede-indicatoren. In tweede instantie wordt in de projectie tot 2060 het armoederisico van gepensioneerden geanalyseerd, en dit in vergelijking met dat van de totale
bevolking en van de werkenden.

Het derde hoofdstuk wordt gewijd aan de nieuwe modellering van de acute en de langdurige zorguitgaven. Het nieuwe model van de uitgaven voor acute zorg is een tijdreeksmodel met, naast de gebruikelijke determinanten zoals het inkomen en de leeftijdssamenstelling van de bevolking, de werkloosheidsgraad en medische technologie als bijkomende verklarende variabelen. Het nieuwe model van de uitgaven voor langdurige zorg is, in tegenstelling tot het vorige, een econometrisch tijdreeksmodel. De verklarende variabelen zijn het inkomen (bbp per hoofd) en de demografie, waarbij de levensverwachting volgens leeftijdsgroep van groot belang is.